Hollywood z biegiem lat coraz bardziej fascynuje się dramatami biograficznymi, a utalentowani filmowcy zarówno przed, jak i za kamerą przyjeżdżają, by stać się częścią tych teatralnych filmów. Nawet jeśli koncepcja tworzenia biograficznego filmu fabularnego o kimś i/lub o jakimś wydarzeniu nie jest zbyt nowatorska, to uchwycenie ducha i mistyki postaci opartej na prawdziwej osobie i sportretowanie jej w dramatycznym świetle jest niezwykle pociągające. Niektóre z tych projektów mogą oświetlać całą egzystencję danej osoby (oferując „życie i czasy” danej osoby), podczas gdy inne mogą koncentrować się na konkretnym momencie i/lub kluczowym okresie w jej życiu.
Koncepcja tworzenia dramatów biograficznych zyskała ostatnio popularność w Hollywood, gdzie wielu wybitnych aktorów i aktorek dostało szansę zabłyśnięcia i „zagłębienia się” w swoje postacie, aby stworzyć dramatyczne, a czasem także stojące na wysokim poziomie kreacje w swojej karierze. W rzeczywistości, dramaty biograficzne mogą czerpać z życia szerokiej gamy znanych osób, w tym potężnych postaci państwowych (The Queen i Lincoln), znanych przywódców (The Queen i Lincoln), tytanów biznesu (Steve Jobs i The Founder), rewolucjonistów społecznych (Hidden Figures i Dark Waters), bohaterów wojennych (Hacksaw Ridge i The Imitation Game), sportowców (Ford przeciwko Ferrari i Wyścig), muzyków (Straight Outta Compton i Bohemian Rhapsody), a także (Finding Neverland i Goodbye Christopher Robin).
Wraz z premierą Dom Gucci, MGM Studios i filmowiec Ridley Scott przedstawiają najnowszy hollywoodzki dramat biograficzny, który bada walkę o kontrolę w renomowanym domu mody. Czy filmowi uda się uchwycić majestat Gucciego w powstaniu i upadku Patrizii i Maurizia Gucciego, czy też rozwinie on swój własny głos „stylu i treści” w ramach swojej narracji?
Fabuła
Córka właściciela firmy transportowej w latach 70. Patrizia Reggiani (Lady Gaga) wykorzystuje szansę na zmianę swojego życia, gdy na przyjęciu poznaje Maurizio Gucci (Adam Driver). Upewnia się, że mężczyzna o słynnym nazwisku wie, kim ona jest. Jak zaczynają randki, Maurizio wyraża zainteresowanie uczęszczaniem do szkoły prawniczej w celu usunięcia się z prestiżowego biznesu projektowania rodziny, która jest prowadzona przez jego ojca Rodolfo (Jeremy Irons) i jego wujka Aldo (Al Pacino).
Rodolfo odrzuca jego dziecko, wysyłając młodego człowieka do szczęśliwszego życia jako pracownik fizyczny dla Patrizia firmy ojca, kiedy Maurizio ostatecznie pops pytanie i śluby Patrizia. Maurizio ostatecznie przejmuje częściowe przywództwo firmy po śmierci ojca, ale to nie siedzi zbyt dobrze z jego nową żoną, która zachęca męża do ponownego zaangażowania się w jego rodzinie i pracy dla Gucci. Przekonując Maurizio do wzniesienia się ponad ograniczony zasięg ojca i wujka oraz ignorując bałamutne wybryki syna Aldo, Paolo (Jared Leto), który marzy o sławie mody za swój szalony i ekscentryczny gust, Patrizia, która cieszy się statusem i bogactwem, jakie przynosi jej nazwisko Gucci, jest zdeterminowana, by utrzymać swoją pozycję w rodzinie. Paolo to młody człowiek, któremu marzy się sława w świecie mody. Ale korona ciąży na głowie Maurizia, który szybko zdaje sobie sprawę z zawiłej sieci, jaką jego żona utkała wokół niego i domu Gucci.
Dramaty biograficzne są coraz popularniejsze
Z mojego doświadczenia w oglądaniu kinowych filmów fabularnych na przestrzeni lat wynika, że dramaty biograficzne są (dla mnie) raczej urokliwe w oglądaniu. Większość tych projektów jest często dość dobrze wykonana i często mają one powiew „Oscar-bait” i/lub „kandydatów do nagród” z nadchodzących sezonów nagród w Hollywood. W związku z tym, opowiadane historie są również dość intrygujące, zwłaszcza te, które odkrywają życie wybitnych ludzi i ich wpływ na historię (czy to przemysłu rozrywkowego, czy literatury, a nawet na historyczne sprawy narodów).
Oczywiście, to również podkreśla niektóre z największych i najjaśniejszych aktorów i aktorek w Hollywood, jak również pokazuje niektóre nieodkryte talenty. Niektóre z moich osobistych ulubionych to, aby wymienić kilka, Ford vs. Ferrari (wspaniały dramat sportowy), Hidden Figures (przejmująca opowieść o rasie i kulturze, a także solidnie obsadzona), Bohemian Rhapsody (uwielbiam muzykę i występ Ramiego Maleka jako Freddiego Mercury’ego), Lincoln (uwielbiam Daniela Day-Lewisa w tym filmie), Finding Neverland (taka ujmująca / magiczna historia), Darkest Hour (Gary Oldman’ Ogólnie rzecz biorąc, nawet jeśli praktyka tworzenia filmów biograficznych nie jest bardzo nowa, w poprzednich latach nastąpił szczyt popularności narracji biograficznej wśród widzów.
Informacje przedpremierowe
Naturalnie wiąże się to z moją oceną obrazu dramat biograficzny Dom Gucci z 2021 roku, drugiego filmu twórcy Ridleya Scotta w tym roku. Jeśli mam być całkiem szczery, to zanim usłyszałem o tym filmie, słyszałem o ostatnim filmie Scotta, The Last Duel z 2021 roku. Moje wspomnienie jest mgliste, ale wydaje mi się, że robił film o świecie mody Gucci, z Lady Gagą dołączoną do głównej roli. Oczywiście wiem bardzo mało o ikonach mody i projektantach, więc byłam nieco zaintrygowana oglądając Dom Gucci. Po pewnym czasie przestałem słyszeć cokolwiek o tym filmie, ponieważ „Ostatni pojedynek” Scotta był bardziej promowany.
Jednak w związku z tym, że film był szeroko reklamowany z myślą o jego świątecznej premierze, wkrótce zacząłem wszędzie widzieć zwiastuny Dom Gucci. Mówiąc wszędzie, mam na myśli zapowiedzi „nadchodzących atrakcji” w kinie, reklamy na YouTube, reklamy telewizyjne i prawie każde inne miejsce, w którym chodziłem do kina. I choć dla niektórych byłoby to trochę za dużo, dla mnie zadziałało na tyle dobrze, że obejrzałam Dom Gucci. Oprócz Lady Gagi w obrazie znalazł się znakomity zespół, w którym znaleźli się między innymi Jared Leto, Harrison Ford, Al Pacino. Reżyser Ridley Scott, jeden z moich ulubionych filmowców, również ożywił ten historyczny dramat. Tak więc, po uwielbieniu Ostatniego pojedynku miesiąc wcześniej, z niecierpliwością czekałem na Dom Gucci, gdy jego premiera została zaplanowana na Święto Dziękczynienia (24 listopada 2021).
Chociaż obejrzałem film w weekend otwarcia, mój napięty harmonogram pracy podczas świąt spowodował, że przełożyłem kilka moich recenzji, w tym Dom Gucci. Teraz mam trochę wolnego czasu po świątecznym zgiełku, aby podzielić się swoimi przemyśleniami na temat filmu. Jakie były moje odczucia? A więc, podobał mi się. Dom Gucci, z Lady Gagą błyszczącą w roli głównej, jest wspaniałą i prowokacyjną filmową narracją o spiskach władzy i manipulacyjnej kontroli w rodzinnej firmie Gucci, pomimo tego, że jest trochę przepełniony, rozbudowany i ma pewne problemy z tempem. Choć może nie jest to najlepsza praca Scotta jako reżysera filmowego, jest to mocne doświadczenie teatralne z ciekawą fabułą.
Reżyser
Reżyserem filmu Dom Gucci jest Ridley Scott, który ma w swoim dorobku takie kultowe filmy jak Gladiator, Blade Runner czy Obcy. Scott zamienia średniowieczną chwałę mieczy i zbroi na bardziej modną opowieść o chciwości i korupcji w branży przepychu i stylu. Podczas gdy „Ostatni pojedynek”, jego pierwszy film z 2021 roku, był historycznym, kostiumowym dramatem z epoki, koncentrującym się na niesławnym, ostatnim zarejestrowanym pojedynku w XIII-wiecznej Francji, Scott przehandlował swoją historyczną chwałę mieczy i zbroi. Porównanie jego dwóch filmów z 2021 roku pokazuje więc, że znajdują się one niemal na przeciwległych krańcach narracyjnego spektrum.
W przypadku Dom Gucci, Scott przygląda się profilowi studium charakterów rodziny Gucci, z głównym skupieniem tematu w relacji między Patrizią i Maurizio i jak doszli do zaangażowania w rodzinny styl i firmę modową. Oczywiście, są też inne osoby, ale Scott sprawia, że Dom Gucci kręci się wokół tej dwójki i pokazuje ich relacje, które wahają się od romansu do praktycznej nienawiści, w dramatyczny i zabawny sposób (więcej o tym poniżej). Podczas gdy Scott tradycyjnie skupiał się na bardziej wyszukanych dziełach z epoki, a nawet science fiction, dabbled z zagadkowymi, zbudowanymi na postaciach studiami tajemnicy i intrygi, najbardziej zauważalnie z jego filmem z 2017 roku All the Money in the World, który dokładnie przygląda się rodzinie Getty. Powiedziałbym, że Wszystkie pieniądze na świecie i Dom Gucci są porównywalne, ponieważ oba filmy skupiają się na głębszym spojrzeniu na styl życia bogatych rodzin i moralnej dwuznaczności, która istnieje w nich.
Film oparto na prawdziwej historii
Moim zdaniem fabuła filmu i role, jakie odgrywają poszczególne postacie, są tym, co naprawdę czyni go intrygującym. Oczywiście, umiejętności aktorskie zaangażowane w tę część filmu przyczyniają się do jego sukcesu (więcej o tym później), ale historia, którą oferuje Dom Gucci jest prawdopodobnie jego najbardziej znaczącym aspektem. Dla tych, którzy nie wiedzieli, film oparty jest na prawdziwej historii oraz książce Sary Gay Forden „The House of Gucci: A Sensational Story of Murder, Madness, Glamour, and Greed”, która obszernie opisuje fabułę filmu. Oczywiście ci, którzy znali rodzinę Gucci nie będą zbytnio zszokowani, bo Patrizia i Maurizio oboje zasłużyli na swój los, ale ja nie byłam wśród nich. Właściwie, pomimo mojej szerokiej wiedzy na temat znanych nazw i marek modowych, o Gucci jako znanym projektancie mody dowiedziałam się właściwie tylko dzięki filmowi The Devil Wears Prada (2006). (tj. Halston, Lagerfeld, de la Renta, Yves Saint Laurent, itd.).
Nie trzeba dodawać, że naprawdę niewiele wiedziałem o Guccim i stojącej za nim marce modowej, i być może dlatego podobało mi się filmowe badanie Scotta tej branży i jej różnych ważnych graczy w latach 80. Choć Scott i scenarzyści Becky Johnston i Roberto Bentivegna, chcąc stworzyć mocniejszą filmową narrację, pozwolili sobie na pewne swobody, nie przeszkadzały mi one aż tak bardzo (i nie sądzę, by wszyscy inni też powinni).
Mimo to fabuła walki o władzę, w którą zaangażowana jest tak znana marka designerska jak Gucci, jest pełna obietnic i dramatycznego rozmachu. Ich podstępy, zdrada, oszustwa podatkowe lub uchylanie się od płacenia podatków i gra o władzę to tylko niektóre z elementów, które pojawiają się w Dom Gucci, co tworzy bardzo ciekawy i przyjemny film dramatyczny. Podsumowując, uważam, że w Domu Gucci reżyser Ridley Scott wyrzeźbił i zbudował bardzo intrygującą filmową opowieść, znajdując fascynującą fabułę wewnątrz studium postaci i wystarczająco elegancką dla niektórych intryg o korupcji, manipulacji i morderstwie.
Oprawa wizualna, sceneria, kostiumy
Dom Gucci to film o wspaniałym wyglądzie w sferze prezentacji. Jego wartość produkcyjna jest wybitna i tak samo efektowna jak tematyczne studium charakteru nazwiska Gucci i tym samym biznesu imperium mody. Jak można się spodziewać, film zawiera cały blichtr i przepych tego znanego pokolenia projektantów z tego okresu (około późnych lat 70-tych do 80-tych), z silnym naciskiem na luksus i elegancję w estetyce tła przeważnie europejskiej lokalizacji. Za wysiłki włożone w ożywienie tła filmu z takim charakterem i głębią, należy pochwalić wielu istotnych graczy „zza kulis”, w tym Arthura Maxa (scenografia), Letizię Santucci (dekoracje) i całą dyrekcję artystyczną.
Kostiumy w całym filmie, bez względu na to, czy były noszone przez mężczyzn czy kobiety, są absolutnie wspaniałe i gustownie przedstawione za każdym razem, gdy pojawiają się na ekranie. Na wielkie uznanie zasługuje projekt Janty Yates dla Dom Gucci, a także wielu artystów z działów fryzur i makijażu za stworzenie żywych fryzur i rysów twarzy bohaterów. Zdjęcia Dariusza Wolskiego, które z powodzeniem generują kilka wybitnych momentów filmowych w całej fabule i podkreślają piękno i dramaturgię, są kolejnym istotnym czynnikiem dla prezentacji filmu. Wreszcie, podczas gdy muzyka Harry’ego Gregsona-Williamsa stanowi silną kompozycję muzyczną dla filmu (w każdym miejscu i w każdej scenie), Scott obficie obsypuje film muzyką inspirowaną latami 80-tymi, co sprawia, że ścieżka dźwiękowa jest żywa i przyjemna. Uwielbiam ścieżkę dźwiękową i wynik, który film zapewnia, i to naprawdę dodaje charakteru i smaku do mojego pozytywnego postrzegania Dom Gucci.
Nie obyło się bez błędów…
Kilka kwestii, których film nie potrafi rozwiązać, zostało poruszonych w ogólnej realizacji projektu, jak również w strukturze i zarządzaniu scenariuszem. Nie chodzi o to, że Dom Gucci jest wykolejony czy coś w tym stylu, ale uważam, że filmowi przydałoby się trochę więcej skupienia w jego ostatecznej formie. Sam czas trwania filmu, który wynosi około 157 minut (dwie godziny i trzydzieści siedem minut), czyli o pięć minut dłużej niż inny film Scotta z 2021 roku – Ostatni pojedynek, jest chyba najbardziej problematycznym obszarem, w którym całość zawodzi. Jak wspomniałem wcześniej, jest wiele do przyswojenia w tym filmie, który bada licznych członków rodziny Gucci i jak przyczyniły się do sukcesu i ostatecznego upadku firmy (zmiana z prywatnego biznesu rodzinnego do spółki publicznej).
Druga połowa traci na ostrości
Spodziewałem się więc, że film będzie dość skomplikowany i rozwleczony. Jednak film wydawał się trwać znacznie dłużej niż to miało miejsce, delikatnie meandrując przez fabułę w sposób, który wyglądał na problematyczny. Pierwsza godzina filmu jest chyba najwspanialsza, ponieważ Scott skupia się na romansie Patrizii i Maurizio oraz daje widzom delikatne wprowadzenie do rodziny Gucci. W drugiej połowie, która jest jednak fascynująca i znacząca, film traci nieco na ostrości, ponieważ Scott łączy sceny, którym brakuje emocjonalnego wpływu pierwszej połowy.
Jednak Scott (jak również scenariusz) nie ma dobrego oka na to, jak te wszystkie rzeczy się rozgrywają; poświęcając zbyt wiele czasu na jedną rzecz, podczas gdy oferuje szerszy zakres na kilka kluczowych wydarzeń, które łatwo można było rozwinąć. Tak, machinacje tego, co Patrizia robi, aby zdobyć władzę w rodzinie Gucci są zabawne i prawie „otwierające oczy”. Oczywiście, skutkuje to długimi fragmentami, które powinny były zostać obcięte (prawie o połowę) podczas montażu, sprawiając wrażenie, że film jest dłuższy niż w rzeczywistości. Uważam, że film mógłby zostać skrócony o co najmniej 20 minut, a mimo to miałby taki sam wpływ i głębię jak wersja ostateczna.
Dom Gucci byłby dobrym serialem
Być może z tego powodu uważam, że film powinien zostać przerobiony na krótkometrażowy serial telewizyjny i udostępniony w serwisie takim jak Netflix, HBO czy Amazon Prime. Dzięki tej możliwości, opowieść o Domu Gucci mogłaby z łatwością mieć czas na rozwój i eksplorację różnych osób i wydarzeń, które są przedstawione w fabule filmu, ale w sposób, który jest bardziej zarządzany i nieograniczony przez teatralny film. Krótkotrwały serial telewizyjny z tej opowieści byłby fantastyczny. Dokładnie tak to odbieram.
Dom Gucci zawiera pewne odcinki przeciąganych sekwencji i fragmentów, które wydają się przeciągać ze względu na swoją długość, co powoduje problemy z utrzymaniem tempa w drugiej połowie filmu. Choć pod pewnymi względami nadal są istotne, te wolniejsze fragmenty można było szybko wyciąć, albo jeszcze lepiej – podać alternatywę w inny sposób. Ponadto kilka postaci czuło się niedopracowanych i niewykorzystanych podczas odgrywania znaczącej roli w opowieści rodziny Gucci i firmy. W rezultacie uważam, że pisanie mogło skorzystać z kondensacji niektórych aspektów i dać tym szczególnym postaciom większy rozwój (więcej na ten temat poniżej).
Obsada
Poza tymi wadami w narracji, prawdziwa siła Dom Gucci leży w jego obsadzie, w której wszyscy aktorzy – bez względu na to, jak dużą lub małą rolę – są konsekwentnie silnymi aktorami, którzy wnoszą swoje „A” gry do postępowania. Lady Gaga, która gra główną bohaterkę Patrizię Reggiani / Gucci, jest bezsprzecznie gwiazdą przedstawienia i „świecącą gwiazdą” filmu. Choć Gaga jest najbardziej rozpoznawalna dzięki swojemu śpiewaniu, zyskała również rozgłos dzięki rolom w pobocznych projektach, nad którymi pracowała, takich jak film A Star is Born. Mimo to, Gaga wyróżnia się jako Patrizia w swojej drugiej głównej roli w pełnym filmie.
Lady Gaga
Patrizia, postać grana przez Gagę w filmie, wdziera się do firmy rodzinnej Gucci i ustawia się w pozycji „zarządzającej show”, wyrywając więzy i dywany spod wszystkich, w tym swojego męża, staje się potężną siłą, z którą należy się liczyć. Wiele osób kwestionowało i krytykowało akcent Gagi jako Patrizii, ponieważ jej włoski akcent brzmi bardziej rosyjsko. Kiedy oglądałam film, mogłam to absolutnie usłyszeć, ale nie drażniło mnie to. Poza tym uważam, że Gaga jest świetna jako Patrizia Gucci w filmie i jest prawdopodobnie jedną z największych rzeczy, jakie Dom Gucci ma dla siebie.
Adam Driver
Driver, jej współgłówny aktor, jest doskonały jako Maurizio, który ma znacznie bardziej zebrany sposób niż Patrizia Gagi. Driver jest rozpoznawalny dzięki swoim występom w nowych sequelach trylogii Gwiezdne wojny, a także w Małżeństwie i Ostatnim pojedynku. Choć nie umniejsza to jego aktorskich możliwości w filmie, Driver portretuje fascynującą postać w Maurizio, który w trakcie opowieści przechodzi przemianę w wyniku uwikłań Patrizii. Uważam, że Lady Gaga i Driver mają wspaniałą chemię. To prawda, że w filmie „Gwiazda, która się narodziła” ich wzajemna relacja była wybuchowa, ale tutaj jest bardziej realna i można wyczuć, że dobrze się dogadują w trakcie wspólnych scen.
Jared Leto i Al Pacino
Oprócz doskonałych i mocnych występów Lady Gagi i Drivera, w Dom Gucci występują dwaj wspaniali aktorzy drugoplanowi: Jared Leto i Al Pacino, którzy wcielają się w pary Paolo i Aldo Gucci – ojca i syna. Leto, znany z Blade Runner 2049, The Little Things i Dallas Buyers Club, ma w tym filmie bardziej dynamiczną postać. Znakomity aktor gra głupotę Paolo. Niektórzy mogą winić Leto za nadanie roli wrażenia absurdu, ale aktor, który jest dobrze znany z przyjmowania dziwnych ról, portretuje rolę z wrażliwością i nadaje Paolo w filmie sympatyczną i trwałą jakość.
Oczywiście Al Pacino, który jest najbardziej znany ze swoich występów w Ojcu Chrzestnym, Dog Day Afternoon i The Irishman, jest jednym z bardziej „doświadczonych” aktorów zaangażowanych w ten film (wraz z Jeremym Ironsem) i jest to widoczne w stylu gry aktora na ekranie. Pacino dobrze radzi sobie z portretowaniem Aldo; tworzy charakterystyczną rolę, która wydaje się praktycznie zbudowana tylko dla niego. Nawet jeśli nie jest ona ani nowatorska, ani zaskakująca, to jednak przyjemnie jest zobaczyć doświadczonego aktora w tej właśnie roli.
Jeremy Irons
Aktor Jeremy Irons (Król Lew i Kupiec wenecki) jako ojciec Maurizia – Rodolfo Gucci, aktorka Salma Hayek (Frida i Eternals) jako wróżka/bliska powierniczka przyjaciółki Patrizii Giuseppiny „Piny” Auriemmy, i aktor Jack Hudson (Boardwalk Empire i Ben-Hur) jako powiernik rodziny Gucci Domenico De Pietro dopełniają reszty Zaangażowane zdolności aktorskie są niezwykłe i świecą tak samo jasno jak kluczowe postacie filmu, pomimo faktu, że te konkretne postacie otrzymują krótki koniec kija w opowieści (znajdując większość być ograniczone / ograniczone przez narrację scenariusza). Podsumowując, uważam, że talent ekranowy Dom Gucci jest konsekwentnie silny.
Podsumowanie
To nazwisko brzmiało słodko, uwodzicielsko, kojarzyło się z bogactwem, luksusem i władzą, ale było też przekleństwem, co przedstawił film Dom Gucci w swojej opowieści o rozwoju i walce o kontrolę nad modowym imperium. Najnowszy film reżysera Ridleya Scotta oferuje spojrzenie na fascynujący świat rodziny Gucci, ich rodzinnej firmy oraz kluczowych postaci, które poprzez chciwość, spryt i manipulację zmieniły losy przemysłu modowego (na dobre i na złe). Choć film zmaga się z długim czasem trwania i tempem, Scottowi udaje się nadać mu wysublimowaną substancję władzy i kontroli w domu mody Gucci.
Jest to możliwe dzięki jego reżyserii, wciągającej, niesamowitej historii, mocnej prezentacji, świetnej ścieżce dźwiękowej i doskonałemu zespołowi talentów aktorskich (przede wszystkim Lady Gaga w roli głównej). Dla mnie film był przyjemny w odbiorze. Chociaż decyzja o zrobieniu z projektu ograniczonego mini-serialu, a nie pełnego obrazu, sprawiła, że czułem, że mogło być więcej niż to, co zostało dostarczone, zdecydowałem się wziąć film na jego wartość. Pomimo zróżnicowanych rezultatów Gucci ogólnie, myślałem, że to było dobre. Byłem dość wzięty przez „wzrost i upadek” tug of war House of Gucci … jako korporacji.
Zarówno Gaga jak i Driver byli w nim straszni. W związku z tym zdecydowanie zalecam obejrzenie tego filmu ze względu na jego wyczucie stylu, wyczucie mody i pokazaną sprawność aktorską. Przyznam jednak, że z dwóch filmów Ridleya Scotta z 2021 roku, The Last Duel jest wciąż lepszy od Dom Gucci. To jest po prostu moja opinia. Ostatecznie Dom Gucci Scotta pokazuje fascynującą narrację o stylu, substancji i potężnej grze manipulacji w ramach jednego z najbardziej opływowych imperiów mody, nawet jeśli nie jest ona całkowicie rewolucyjna. Jak mówi filmowy Aldo Gucci, „Jakość pamięta się długo po tym, jak cena zniknie” …..
